Մի օր մարդը իր համար քայլում էր փողոցով, երբ հանկարծ լսեց կատվի մլավոցը, որը գալիս էր մոտակա ծառի գագաթից: Կատուն բարձրացել էր ծառի վրա և չէր կարողանում իջնել ցած:

յուղացին իր դաշտը մշակելու համար ջրի աղբյուր էր ման գալիս, երբ հանկարծ իմացավ, որ իր հարևանը վաճառում է իրենը: Պայմանավորվածության գալով հարևանի հետ նա գնում է ջրհորը:Պարզվեց որ հարևանը դուրս եկավ խորամանկ և նենգ մարդ

Համալսարաններից մեկում սովորում էին չորս ուսանողները, որոնք միևնույն ժամանակ իրար ամենամոտ ընկերներ էին: Նրանք իրենց ժամանակի մեծ մասը վատնում էին զվարճանքների վրա և շատ ժամանակ անգամ բաց էին թողնում իրենց դասերը:

Հին Հունաստանում կար մի թագավոր Միդաս անունով: Նա շատ հարուստ էր, ուներ շատ ոսկի և այն ամենը ինչ միայն կկամենար: Բայց իր ոսկիներից և գանձերից առավել նա սիրում էր իր աղջկան: Օրերից մի օր

Խնձորենու ծառն փարթամ ճյուղեր ուներ և գեղեցիկ հասակ։ Կարմրաթուշ խնձորները տերևների արանքից շողշողում էին փոքրիկ լուսատուների պես։Շոգ կեսօր էր, և ծառը հանգստանում էր։ Հանկարծ անդորրի մեջ լսվեց սեփական Ստվերի ձայնը, որը կուչ էր եկել բնի մոտ։

Շարունակելով երեխաների ինքուրույն լինելու մասին թեման, անցնենք մնացյալ կետերին: Ծնողները շատ հաճախ են իրենց երեխաների կյանքի տարբեր փուլերի ընթացքում մաքուր դուրս հանում դժվարին իրավիճակներից : Բայց դա կարող է ունենալ նաև իր վատ կողմերը:

Ինքնուրույն լինելը անհրաժեշտ ունակություն է ցանկացած մարդու համար: Երեխայի ծնունդից հետո ծնողի մոտ առաջանում է պաշտպանական բնազդը, որը ինքնին բնական երևույթ է: Այսպիսով ծնողները փորձում են իրենց երեխաներին հեռու պահել բոլոր թվացող վտանգներից, դժվարությունների և այլն:

Ահմեդի , հինգ ուղտերը նրա ետևից ձգված, գնում էին քաղաք:Արևը սաստիկ այրում էր, ծարավը մարդու շրթունքը պատառ-պատառ էր անում: Ահմեդը ուղտերը քաշեց աղբյուրի մոտ, լավ ջրեց, ինքն էլ մի կուշտ խմեց, հետո փռվեց ծառի հովին:

Կյանքի բոլոր փուլերում, մարդիկ ստում են անկախ իրենց տարիքից կամ սեռից: Այդ ամենը կարող է պայմանավորված լինել  իրարից լրիվ տարբեր պատճառներով :
Խաբելը ամբողջապես համարվում է մարդու զարգացման բնականոն գործընթաց, նույնիսկ ոմանք պնդում են, որ ամենակարևորներից:

Անտառում ապրում էր փոքրիկ եղևնին : Նրա տեղը լավն էր, օդն ու լույսը առատ էին, իսկ շուրջն աճել էին իրենից մեծ ընկերուհիները՝ եղևնիներն ու սոճիները։ Նա շատ էր ուզում շուտ մեծանալ, և չէր նկատում ո՛չ ջերմ արևը, ո՛չ զով օդը, ո՛չ գյուղացի  երեխաներին, որոնք ուրախ – ուրախ ՝ անտառում   ելակ էին հավաքում :