Կա մի կախարդական բառ, որն օգնում է ծնողներին հաղթահարել իրավիճակները, երբ երեխան բարդ զգացմունքներ է ունենում:
Դուք հավանաբար մտածեցիք այնպիսի բառեր, ինչպիսիք են ՝ «սեր», «հոգատարություն» և այլն, բայց ոչ, սա այլ բառ է:
Այն սովորաբար ուշադրությոaն չի արժանանում, քանի որ վերաբերում է օժանդակ բառերին:
Բայց, նշենք, որ երեխային դաստիարակելու հարցում օժտված է մեծ ուժով:
Այն է «և» բառը:
Նրա կախարդական ուժը տեսանելի է դառնում, երբ նրանով փոխարինում ենք «բայց» բառին։
«Բայց» բառը հերքում է ցանկացած տեսակետ, իսկ «և» բառը դրանում որոշակի նրբերանգներ է ավելացնում։
Դիտարկենք մի քանի օրինակ՝
1. «Ես հասկանում եմ, որ քո եղբայրը վիրավորել է քեզ, և ես ուրախ եմ, որ դու ինձ դրա մասին ասեցիր» և «Ես հասկանում եմ, որ քո եղբայրը վիրավորել է քեզ, բայց ես ուրախ եմ, որ դու ինձ դա ասեցիր»:
«Եվ» բառը շեշտում է երեխայի զգացմունքները. Արտահայտության առաջին մասը երեխային ստիպում է հասկանալ, որ դուք լսել եք նրան։
Իսկ երկրորդը մասը շեշտում է իր զգացմունքները ձեզ հետ կիսելու կարևորությունը։
Արդյունքում, երեխան կիմանա, թե որքան կարևոր է իր զգացմունքները կիսել սիրելիների հետ:
Եթե դուք օգտագործում եք «բայց» բառը նման արտահայտություններում, ապա դրանք նաև երկու տեսակետ կարող են ներկայացնել:
Այնուամենայնիվ, նման արտահայտությունը կարծես մխիթարություն է, և միևնույն ժամանակ, կորցնում է ավելի կարևոր նշանակություն `իր ուրախությունը կիսող երեխայի ուրախությունը։
Դրա պատճառով նա կարող է մտածել, որ ինքը չի հասկացվում կամ նրա զգացմունքները չեն դիտարկվում:
Բայց երբ դուք օգտագործում եք «և» բառը, արտահայտության երկու մասերը համարժեք են դառնում, ուստի երեխան ընկալում է դրանում պարունակվող երկու հաղորդագրությունները:
Երբ մենք երեխային ցույց ենք տալիս տարբեր տեսակետներ որոշակի իրավիճակների վերաբերյալ, մինչ նրա մասին հոգալով և նրա կարիքների մասին, սա նրա համար դառնում է կյանքի կարևոր դաս:
Կարող է որոշ ժամանակ երեխային սովորեցնել, թե ինչպես զգայուն լինել այլ մարդկանց զգացմունքների նկատմամբ, բայց երեխայի համար դա կդառնա անգնահատելի նվեր կյանքի համար։