Ինչպե՞ս ընդհանուր լեզու գտնել դեռահասների հետ

Ծնողների կյանքը արագ տեմպերով է ընթանում, ուստի նրանք սովորաբար ժամանակ չեն ունենում պատշաճ ուշադրություն դարձնելու իրենց դեռահասների վրա:

Դեռահասները, երբ բախվում են խնդիրների հետ, հաճախ պարփակվում են իրենց մեջ և սկսում թաքցնել իրենց զգացմունքներն ու հույզերը:

Ձեր երեխային օգնելու համար դուք պետք է բացվեք և սրտանց խոսակցություն ունենաք ձեր երեխայի հետ։

Եկեք քննարկենք մի քանի խորհուրդ, որոնք կօգնեն ձեզ այս հարցում:

Նայեք իրավիճակին այլ տեսանկյունից

Երբ դեռահասը չի վստահում ձեզ, հավանաբար դուք զգում եք բացասական հույզեր: Բայց դուք դա պետք է ընդունեք որպես մեծանալու նորմալ մաս:

Դեռահասի հետ զրույց եք սկսում, և ակամա,սկսում եք բարձրաձայն խոսել կամ շատ հարցեր տալ ընթացքում, որոնց նա պատասխանում է հակիրճ և դժկամորեն:

Ծանոթ իրավիճակ:

Դա հաճախ է պատահում, եթե ձեր դեռահասը նախկինում եղել է լաքոնիկ, և այժմ նա նույնպես զգայուն է տրամադրության փոփոխությունների նկատմամբ:

Նախադպրոցական և նույնիսկ միջին դպրոցի տարիքի երեխաները սովորաբար հեշտությամբ շփվում են և կիսվում իրենց կյանքի չնչին իրադարձություններով:

Դուք զգում եք, որ ամեն ինչ լավ է ընթանում: Բայց դեռահասների պարագայում իրավիճակը կտրուկ փոխվում է, և երեխան հետ է քաշվում:

Դուք չեք կարող ստիպել ձեր պատանիին բացվել և անկեղծ խոսել ձեզ հետ:

Երեխան հրաժարվում է խոսել ձեզ հետ, և ձեր բոլոր փորձերը նրան միայն դժգոհություն են պատճառում:

Դպրոցից վերադառնալուց հետո նա փակվում է իր սենյակում և դուրս գալիս ​​միայն ուտելու համար:

Մնացած ժամանակ նա ծախսում է համակարգչի կամ բջջային հեռախոսի վրա:

Մի՛ նեղվեք: Այս իրավիճակը հնարավոր է շտկել:

Պատանեկը մեծանում է: Պարզապես ընդունեք այս փաստը

դա կարող է դժվար լինել, բայց դուք պետք է ընդունեք, որ ձեր երեխան շատ արագ է աճում:

Կարող է ձեզ թվալ, որ նա դեռ փոքր է, բայց դեռահասն արդեն կարծում է, որ ինքն այնքան մեծ է:

Դեռահասությունը կյանքի ամենադժվար փուլն է ինչպես պատանիների համար, այնպես էլ նրա ծնողների համար:

Նրանցից ոչ մեկը պատրաստ չէ փոխել իրենց տեսակետը, և դա բարդացնում է հաղորդակցությունը

որպես մեծահասակ, դուք ստիպված կլինեք երեխային ընդունել որպես ինքնուրույն անձնավորություն և սկսեք շփվել նրա հետ ՝ որպես հավասար:

Մի անհանգստացեք դրա մասին. Վաղ թե ուշ ձեր երեխան ստիպված կլինի ապրել անկախ կյանքով:

Եվ դուք պետք է պատրաստ լինեք դրան.

Դուք նաև պետք է գիտակցեք, որ ձեր պատանին, ինչպես և դուք, կարող է լավ օրեր և վատ օրեր ունենալ:

Եթե ​​ձեզ թվում է, որ երեխան ինչ-որ դժվարություններ է ունենում, չպետք է անմիջապես շտապեք օգնել նրան:

Ուղղակի թողեք որ նա ինքնուրույն լուծի իր խնդիրները:

Ձեր պատանուն չափահասի պես վերաբերվեք:

Սա կօգնի ձեզ գտնել ընդհանուր լեզու նրա հետ:

Դեռահասը ունի իր նախասիրությունները

Իհարկե, ձեր երեխան ժառանգել է ձեր գեները, բայց նա ձեր կլոնը չէ:

Եթե ​​սիրում եք հանդարտ երաժշտություն, իսկ նա բարձր ու կոպիտ , մի անհանգստացեք:

Նաև մի վիրավորեք երեխայի երաժշտական ​​համերը կամ ծաղրեք դրանք. Այն, ինչ կարծում եք, չափազանց բարձր երաժշտություն է, դեռահասների համար կարող է հանգստացնող լինել:

Ընդունեք ձեր ճաշակի տարբերությունները և հարգեք նրանց, կարծես երեխան ձեր ընկերն է;

եթե դուք ի վիճակի չեք փոխել ձեր տեսակետը և սերը կամ գոնե ընդունել դեռահասի համերն ու նախասիրությունները, ապա ինչպե՞ս կարող եք նրանից նույնը ակնկալել:

Դուք ունեք ավելի շատ կյանքի փորձ, այնպես որ դուք պետք է ավելի ճկուն լինեք, քանի որ դեռահասն դեռևս այդքան ընդունակ չէ:

Փորձեք ոչ միայն ընդունել, որ դուք և ձեր երեխան տարբեր ճաշակներ ունեք, այլև սիրեք այն, ինչ իրեն դուր է գալիս։