Պատանիների համար հաճախ ծնողական խորհուրդները կարող են ընդունվել որպես քննադատություն։
Նրանք կարծում են, որ այդ խորհուրդները ոչ թե մտահոգությունից են բխում, այլ ծնողների ակնկալիքներից:
Եվ եթե նրանք ուժ չունեն բավարարել այդ սպասումները, նրանք կարող են դժգոհություն կամ հիասթափություն պատճառել իրենց ծնողներին:
Այլ կերպ ասած, ծնողները կարծում են. «Եթե երեխան անում է այնպես, ինչպես ես եմ ասում նրան, նա կյանքում հաջողության կհասնի»
Իսկ դեռահասը լսում է այսպես. «Դու պետք է այսպիսին լինես, և եթե ավելի քչին հասնես, ես հիասթափվելու եմ»:
Այնուամենայնիվ, դեռահասների մեծ մասը չի կարող այդքան պարզ բացատրել իրենց զգացմունքները:
Ամենից հաճախ նրանք արձագանքում են ՝ պասիվ դիմադրություն ցույց տալով.
Նրանք դասերը չեն անում, չեն փորձում և պարզապես ծույլ են:
Նման անգործունակ պահվածքն ունի իր թաքնված շարժառիթը. «Եթե ես միևնույնն է սպասումներին չեմ բավարարում, ինչու՞ անհանգստանամ»:
Դեռահասների ծնողները հաճախ զգում են, որ քայլում են բարակ սառույցի վրայով:
Երեխային պետք է առաջնորդություն և մոտիվացիա, բայց նրանց բոլոր ջանքերն ունեն հակառակ արդյունքը:
Ահա մի քանի խորհուրդներ, որոնք կօգնեն ձեր դեռահասին տեսնել լավ մտադրություններ ձեր գործողություններում:
1. Հիշեք, որ դեռահասը դեռ երեխա է:
Նա միայն անփորձ մեծահասակ չէ:
Չնայած այն հանգամանքին, որ նրանք նման են մեծահասակների, նրանց հոգեբանությունը դեռ ձևավորված չէ:
Նրանք ընդունակ չեն նույն մտածողության, կանխատեսման և կարգապահության, ինչպես մեծահասակները:
Այնուամենայնիվ, շատ ծնողներ դեռահասներից ակնկալում են հասունություն և պատասխանատվություն, քան նրանց ընկալում են որպես մարդիկ, որոնց անհատականությունը դեռ ձևավորված է:
2. Հասկացեք ձեր երեխայի տեսակետը:
Ձեր որդին ցանկանում է լավ համալսարան գնալ, բայց նրա ընկերները նույնպես կարևոր են նրա համար:
Նույնիսկ եթե նրա դիրքը անտրամաբանական է (օրինակ ՝ «ինչքան շատ եմ սովորում, ավելի վատ են գնահատականներս») կամ անիրատեսական («Ինձ հինգ ժամ պետք է բավականաչափ քնելու համար»), նա պետք է իմանա, որ ինչ էլ ասի դուք կհասկանաք նրան:
3. Տվեք ձեր երեխային ազատություն, բայց վերահսկեք նրան:
Դեռահասը պետք է կարողանա ինքնուրույն որոշումներ կայացնել:
Այնուամենայնիվ, անկախությունը չի նշանակում, որ դեռահասը կարող է անել իր ուզածը, նա պետք է պատասխանատու լինի իր արարքների համար:
Դուք կարող եք ձեր դեռահասին հնարավորություն տալ որոշելու, թե երբ պետք է քնել, բայց չեք կարող թույլ տալ, որ նա բաց թողնի դպրոցը, քանի որ նա բավականաչափ չի քնել: