Զայրույթի կառավարման խորհուրդներ երեխաների համար

Ժամանակ առ ժամանակ զայրույթի դրսևորումները բնորոշ են բոլոր մարդկանց։

Բայց չպետք է թույլ տալ, որ զայրույթը վերածվի դաժանության կամ ագրեսիայի:

Շատ կարևոր է, որ երեխան կարողանա այդքանը գիտակցել:

Երեխայի ագրեսիվ պահվածքը կանխելու համար հարկավոր է սովորեցնել նրան, թե ինչպես կառավարել իր զայրույթը:

Զայրույթի նշաններ երեխաների մոտ՝

• հաճախ կորցնում է իր տրամադրությունը թեթև մանրուքների պատճառով
• նա կորցնում է ինքնատիրապետումը և չի կարող կանգ առնել  բռնկման ժամանակ.
• երեխան չի կարող հետևողականորեն արտահայտել իր զգացմունքները.
• երեխան չի նկատում, թե ինչպես է նրան զայրույթը ազդում այլ մարդկանց վրա: Կողքից թվում է, որ նա չի մտածում ուրիշների զգացմունքների մասին.
• նա ասում է, որ մյուսներն են մեղավոր են նրա ագրեսիվ պահվածքի համար.
• երեխան երկար ժամանակ զայրացած է մնում

Երեխաները, ովքեր անմտորեն ագրեսիվ են, բարկացած, սովորաբար վնասում են իրենց կամ ուրիշներին:

Հաճախ ակնհայտ են երեխայի զայրույթի խնդիրները:

Բայց որոշ դեպքերում ծնողները պետք է ուշադիր հետևեն նրա վարքին և մտքերին:

Եթե ​​նկատում եք, որ երեխան հաճախ բարկանում է, դուք պետք է սովորեք, թե ինչպես կառավարել այն:

Ի՞նչ է զայրույթի կառավարումը:

Այն երեխաներին սովորեցնելու գործընթացն է, թե ինչպես ճիշտ ուղղել իրենց զայրույթը անվտանգ ուղղությամբ:

Երեխաները սովորում են հայտնաբերել զայրույթի նշաններ, հանդարտվել և ավելի արդյունավետ գործողություններ ձեռնարկել:

Կառավարումը չի նշանակում ճնշել կամ մերժել ձեր զգացմունքները:

Զայրույթը նորմալ զգացողություն է և այն պետք է արտահայտել:

Ճնշված զայրույթը կարող է հանգեցնել բռնկումների, մարդը կարող է դառնալ ագրեսիվ և բռնի:

Զայրույթի կառավարումը կօգնի կանխել բռնկումները, որոնք կարող են վնասել երեխային կամ այլոց:

Խորհուրդներ զայրույթի կառավարման համար՝

1. Ընդմիջեք

Դադարները միշտ օգնում են, երբ երեխան բարկանում է:

Բարձր տոնով նրա հետ վիճելու կամ խոսելու փոխարեն, սպասեք, մինչև երեխան ավարտի, որից հետո տարեք նրան իր սենյակ:

Ասեք նրան հնարավորինս հանգիստ, որ նա պետք է որոշ ժամանակ անցկացնի իր սենյակում, որպեսզի հանդարտվի:

2. Կարեկցեք երեխային

Էմպաթիան կարող է հրաշքներ գործել, երբ երեխան բարկացած է:

Եթե ​​ձեր երեխան բարկացած է, ապա խրախուսեք նրան խոսել այդ մասին:

Մի ընդհատեք երեխային, երբ նա արտահայտում է իր զայրույթը:

Ճանաչեք նրա զգացմունքներից որևէ մեկը, լինի դա զայրույթ, վրդովմունք կամ որևէ այլ:

3. Քաջալերեք երեխային

Երեխայի պահվածքը կախված է նրանից, թե ինչպես եք արձագանքում դրան:

Երեխաները միշտ ձգտում են ցանկացած կերպ գրավել ծնողների ուշադրությունը և ստանալ իրենց հավանությունը:

Հետևաբար, երբ ձեր երեխան լավ վարք է դրսևորում, գովեք նրան և գնահատեք նրա ջանքերը:

Չափազանց գովասանքները կարող են վնասակար լինել. Երեխան միայն գովաբանություն է ակնկալում և չի ընդունի քննադատություն:

4. Սահմանեք կանոններ

Կանոնները կարևոր են,երեխային դաստիարակելու հարցում:

Շատ կարևոր է երեխայի համար կանոններ սահմանել, երբ նա զայրանում է:

Երեխան պետք է հասկանա, որ բարկանալը նորմալ է:

Բայց դաժանություն կամ ագրեսիա ցուցադրելն անընդունելի է: Հետևաբար, նա պետք է հետևի նման կանոններին՝

• անընդունելի է կռվել, կծել, խայթել կամ բռնություն գործադրել.
• չի կարելի բղավել. ցանկացած խնդիր լուծելու համար բոլորը խոսում են հանգիստ;
• չի կարելի վիրավորական բաներ ասել.
  երբեք չի կարելի անմիջապես խոսել, հենց որ բարկության զգացում է առաջանում: Երեխան պետք է հետաձգի խոսակցությունները մինչև այն պահը, երբ նա հանդարտվի:
• խնդիրները պետք է լուծվեն, երբ բոլորը հանգիստ են.
• ցանկացած վեճի նպատակը պետք է լինի խնդրի լուծում, ոչ թե նրանց անմեղության ապացույց.
• զայրույթի բոցից հետո պետք է  խաղաղություն հաստատել;