Հետաքրքրասիրությունը նոր գիտելիքներ ձեռք բերելու դրդող գործոն է, և դա պետք է հաշվի առնել կրթական համակարգում։
Բոլորին է հայտնի, որ երեխաների հետաքրքրասիրության բացակայությունը բացասաբար է անդրադառնում նրանց ուսման վրա:
Կրթության ոլորտի փորձագետներն ավելի ու ավելի հաճախ են ասում, որ ժամանակակից դպրոցին բացակայում է հենց հետաքրքրությունն ու հետաքրքրասիրությունը:
Ինչու՞ երկինքը գետնին չի ընկնում: Ինչու՞ չեք կարող ծովի ջուր խմել: Ինչու՞ են մեղուները խայթում: Ինչից է կազմված լուսինը: Ինչու՞ են որոշ երեխաներ ագահ: Ո՞ւր է գնում գիշերը:
Ահա երեխաների համար հետաքրքրող հարցերի ընդամենը մի փոքր ցուցակ:
Ժամանակակից կրթական չափանիշները խիստ սահմանափակում են դպրոցական ծրագրում որոշակի թեմա ուսումնասիրելու ժամանակը:
Այսպիսով, երեխաներն ուսումնասիրում են դպրոցական առարկաները ՝ առանց ենթատեքստին անդրադառնալու, ուսուցման ամբողջ գործընթացը հիմնված է ուսուցչի ցուցումների վրա
իսկ գիտելիքների վերահսկման վերջնական մեթոդները նույնպես հաշվի չեն առնում ուսումնասիրված տեղեկատվության կապը իրական կյանքի հետ:
Ուստի փորձագետներն ասում են, որ դպրոցական համակարգը պետք է հիմնված լինի երեխայի հետաքրքրասիրության վրա
իսկ գործողությունների ազատությունն ու գործնական կողմնորոշումը պետք է դառնան նրա հիմնական արժեքները:
Ինչու՞ է հետաքրքրասիրությունն այդքան կարևոր ուսուցման գործընթացում և՛ աշակերտների, և՛ ուսուցիչների համար:
Նախևառաջ, որովհետև հետաքրքրասիրությունն այն է, ինչը դրդում է ինչպես առանձին անձի, այնպես էլ ամբողջ մարդկության զարգացմանը:
Սովորելու ժամանակակից մոտեցումը, որի կենտրոնում որոշակի քանակությամբ գիտելիքներ են, որոնք երեխան պետք է յուրացնի ուսումնական գործընթացում, հնարավորություն չի տալիս ծնողներին օգնել երեխային զարգացնել իր առավելագույն ներուժը:
Ուսուցման գործընթացը, որում հաշվի է առնվում երեխաների հետաքրքրասիրությունը, խրախուսում է նրանց ձգտել գիտելիքի, և չշեղվել դրանից:
Հետաքրքրասիրությունը նշանակում է, որ երեխան բավականաչափ ազատ ժամանակ ունի շրջապատող աշխարհը ուսումնասիրելու, հարցեր տալու և խաղի միջոցով նոր գիտելիքներ ձեռք բերելու համար:
Եթե երեխային տրվի գործնական գործունեության և գործողությունների ազատություն, նոր գիտելիքներ ձեռք բերելու հնարավորություն, ապա ուսուցման գործընթացը կդառնա դինամիկ:
Սա շատ ավելի արդյունավետ է, քան պասիվ տեղեկատվություն ձեռք բերելը:
Այսպիսով պրոցներում ճիշտ պայմանների առկայության դեպքում երեխաները կարող են ազատ օգտագործել իրենց բանականությունն ու գործնական հմտությունները `սովորելու ընթացքում նոր բաներ սովորելու համար: