Վաղ թե ուշ սպորտով զբաղվող շատ երեխաներ մտածում են մարզումներից դուրս գալու մասին:
Երբեմն այս որոշումը անակնկալ է ծնողների համար, բայց հաճախ, որոշակի ազդանշաններ են նախորդում մինչ այդ:
Ի՞նչ պատճառներ կարող են ստիպել երեխային դուրս գալ սպորտային աշխարհից:
Ընդհանուր առմամբ, բոլոր պատճառները ամենից հաճախ հանգում են 2 հիմնականների։
Առաջինն այն է, որ երեխայի հետաքրքրությունները փոխվում են:
Ամենից հաճախ դա տեղի է ունենում դեռահասության շրջանում:
Ուսումը, ռոմանտիկ փոխհարաբերությունները, ընկերների հետ զրուցելը և տարբեր զվարճանքները երեխային թողնում են քիչ ժամանակ սպորտով զբաղվելու համար:
Նման պայմաններում երեխան պարզապես փոխում է իր առաջնահերթությունները։
Երկրորդ պատճառը՝ սպորտով պայմանավորված նրա բացասական փորձառություններն են:
Դրանք կարող են լինել.
- վատ հարաբերություններ մարզչի կամ թիմակիցների հետ.
- հաղթանակների նկատմամբ չափազանց մեծ կենտրոնացում, սթրեսի ավելացում և ուրախության կրճատում;
- ավելորդ խնդիրներ, որոնց պատճառով երեխան կարող է կորցնել հետաքրքրությունը մարզման նկատմամբ.
- ձախողման կամ հիասթափության վախ `պարտության պատճառով և նպատակներին հասնելու անկարողությունից
Ինչպե՞ս զբաղվել այս խնդրով: Փորձեք հետևյալ խորհուրդները
1. Եղեք նախաձեռնող
Ավելի լավ է կանխել խնդիրը, քան լուծել: Երբ երեխան որոշում է սկսել սպորտով զբաղվել, կարող եք նրա հետ նախապես համաձայնության գալ.
Օրինակ՝
- եթե երեխան ցանկանում է լքել թիմը, նա պետք է ավարտի մրցաշրջանը.
- եթե նա ցանկանում է լքել սպորտով զբաղվելը այն պատճառով, որ նա ֆիզիկական կամ էմոցիոնալ տառապանք է ապրում, դա փոխում է հարցը: Ծանրակշիռ փաստարկների առկայության դեպքում նա կարող է դադարեցնել մարզումները
2. Շատ կարևոր է պարզել, թե ինչու է երեխան ուզում հրաժարվել սպորտով զբաղվելուց
Այս մասին պետք է բացահայտ խոսեք նրա հետ: Դա անելու համար ընտրեք հարմար ժամանակ և վայր և տվեք նրան հետևյալ հարցերը.`
- «Քեզ դուր էր գալիս սպորտով զբաղվելը: Ի՞նչ փոխվեց »:
- «Հիշիր, մենք պայմանավորվեցինք, որ դու ավարտես մրցաշրջանը»:
- «Միգուցե ուզում ես ինչ-որ բան ասել ինձ»:
- «Դու հիասթափված ես քո ելույթներից կամ ձեր թիմի ելույթներից»:
- «Միգուցե ուզում ես ինչ-որ այլ մարզաձևեր փորձել»:
- «Միգուցե կցանկանայիր խաղալ այլ թիմում»:
- «Ի՞նչ ես կարծում, ձեր մարզիչն ու թիմակիցներդ ինչ կզգան, երբ դու հեռանաս»:
3. Եթե երեխան որոշում է, որ այլ զբաղմունքներ (օրինակ ՝ ուսումը կամ հոբբին) նրա համար ավելի կարևոր են, քան սպորտը, դա պետք է հաշվի առնել:
Այնուամենայնիվ, արժե հիշեցնել ձեր պայմանավորվածությունը և ասել երեխային, որ նա դեռ պարտավորություններ ունի թիմի նկատմամբ:
Դա ավելի հեշտ կդարձնի երեխայի համար ավարտել մրցաշրջանը, նույնիսկ եթե մարզաձևն այլևս նրան հաճույք չի պատճառում: