Ծնողների աջակցությունը կարող է օգնել ամաչկոտ երեխաներին իրենց ավելի լավ զգալ ուրիշների հետ շփվելիս։
Մենք հաճախ ենթադրում ենք, որ ինքնամփոփ երեխաները, ինչպես ամաչկոտ երեխաները, ովքեր իրականում սոցիալական անհանգստություն են զգում, անապահով են:
Ամերիկացի հանրահայտ գրող Սյուզան Քեյնը, որը հեղինակ է «Ինտրովերտի ուժը» գրքի, ասում է.
«Ինքնամփոփ երեխաներն ունեն այլ նյարդային համակարգ, քան իրենց ավելի ազատ հասակակիցները»:
Բայց նույնիսկ դժվարին պայմաններում երեխան կարող է զարգացնել իր սոցիալական հմտությունները և սովորել այլոց մեջ ավելի հարմարավետ զգալ:
Դիտարկենք մի քանի օգտակար միջոցն՝
1.Փոխեք ձեր շփման ձևը
Ամաչկոտ երեխաները կարող են ակամա ստանալ ծնողներից իրենց հաղորդագրությունները, որ իրենց պահվածքի մեջ ինչ-որ բան սխալ է:
Երբ մեկ այլ մեծահասակ անհաջող փորձ է անում խոսել ձեր երեխայի հետ և ասում եք. «Կներեք, իմ երեխան ամաչկոտ է», երեխան կարող է մտածել, որ երկուսդ էլ կարծում եք, որ ամաչկոտ պահվածքը սխալ է:
Փոխարենը ասեք. «Հիմա նա մի փոքր ամաչում է»: Այս կերպ Դուք ինչ-որ պահի գիտակցում եք երեխայի զգացմունքները և որ միշտ չէ, որ նրանք զգում են այս կերպ:
Երեխան տուն վերադառնալուն պես կարող է դառնալ շփվող և ազատ:
Ընդունելով երեխայի զգացմունքները ՝ դուք նրան հնարավորություն եք տալիս ապավինել, թե ով է նա իրականում:
2.Բաց եղեք երկխոսության համար
Հետևեք, թե ինչ իրավիճակներ են ստիպում երեխային դրսևորել ամաչկոտություն:
Դրանք կօգնեն ձեզ ավելի լավ հասկանալ ձեր երեխայի պահվածքը:
Այնուհետև կարող եք մտածել հաջորդ անգամ այս իրավիճակը շտկելու եղանակների մասին:
Օրինակ ՝ եթե ձեր երեխան հրաժարվում է ինչ-որ մեկին բարևելուց, առաջարկեք բարևի փոխարեն ժտալ կամ գլխով անել։
Սա կօգնի երեխայի հասկանալ որոշակի գործողությունների անհրաժեշտությունը դպրոցում և կյանքի այլ ոլորտներում ուրիշների հետ փոխհարաբերություններում:
3.Աջակցեք և խրախուսեք ձեր երեխային
Երեխաները միշտ լավ են արձագանքում դրական աջակցությանը, և ձեր ամաչկոտ երեխան բացառություն չէ:
Նրան գովաբանելը նրա նոր ձեռքբերումների համար կխթանի նրա ինքնավստահությունը:
Առաջխաղացումը չպետք է լինի էական: Օրինակ ՝ եթե նրան պաղպաղակ եք խոստանում ընկերոջ հետ խոսելու համար, նա կարող է մտածել, որ շփումն այնքան տհաճ է, որ նրան վարձատրություն են առաջարկվում:
Փոխարենը, գովեք և ընդունեք ձեր երեխայի հաջողությունները սոցիալական կյանքում:
Օրինակ, եթե նա լավ ժամանակ է անցկացնում խնջույքի ժամանակ, ասեք նրան. «Ես տեսնում եմ, որ դուք զվարճանում եք»:
Այսպիսով, երեխան ինքը կհասկանա, որ ի վիճակի է շփվել հասակակիցների հետ: