Երեխաների ճիշտ դաստիարակության հարցը միշտ գնտնվել է ուսումնասիրությունների կենտնորոնւմ:
Դաստիարակության ճիշտ մոտեցումը կարող է դրական ազդեցություն ունենալ երեխաների ինքնասիրության, դպրոցական գործունեության, ճանաչողական հմտությունների և վարքի զարգացման վրա:
Որքանո՞վ է դա կարևոր:
Ծնողները միմյանցից տարբերվում են այն հարցում, թե ինչպես են նրանք արձագանքում երեխաների ազդանշաններին և վերահսկում իրենց պահվածքը:
Իրոք, շատ հմտություններ, որոնք երեխաները ձեռք են բերում վաղ տարիքում, կախված են ծնողների հետ փոխգործակցության որակից:
Օրինակ ՝ ծնողները կարևոր դեր են խաղում լեզվի հմտությունների զարգացման, խնդիրների լուծման ունակության մեջ:
Բացի այդ, ծնողները ազդում են դրական վարքի ձևավորման և բացասական վերաբերմունքների շտկման վրա:
Դաստիարակության որակը, որը երեխան ստանում է կյանքի առաջին տարիներին, ազդում է երեք հիմնական գործոնների վրա, որոնք որոշում են դպրոցում նրանց հաջողությունները:
Խոսքը գնում է՝ երեխայի ճանաչողական ներուժի, սոցիալական հմտությունների և վարքագծի զարգացման մասին:
Ինչու՞ են դաստիարակության ոճերը տարբեր:
Ծնողների մոտեցումը, կախված է արտաքին և ներքին գործոններից: Դրանք ներառում են.
- երեխաների բնութագրերը
- ծնողների բնութագրերը
- սոցիալական և մշակութային լայն ենթատեքստ, որում ապրում է ընտանիքը
Ծնողների զգայունությունը սովորաբար հանգեցնում է երեխաների մոտ դրական հույզերի ձևավորմանը:
Եվ ընդհակառակը, ծնողների աջակցության պակասը երեխաներին դրդում է դյուրագրգիռ կամ ագրեսիվ դառնալ:
Այնուամենայնիվ, կարևոր է նաև հասկանալ, որ ծնողները տարբեր կերպ են արձագանքում իրենց երեխայի պահվածքին և խառնվածքին:
Նաև շատ բան կախված է հենց ծնողների հոգեբանական հատկանիշներից:
Ծնողները, ովքեր կարողանում են հասկանալ իրենց երեխայի վատ զգալու պատճառները և վստահ են նրան բարձրացնելու ունակության մեջ, հակված են ավելի մեծ խնամք և աջակցություն ցուցաբերելու:
Եվ ընդհակառակը, ծնողները, ովքեր հավատում են, որ երեխան նրանց շահարկում է, հակված են դժվար իրավիճակներում անարդյունավետ մեթոդների կիրառմանը ՝ կա՛մ թշնամություն ցուցաբերելով, կա՛մ երեխային գայթակղեցնելով:
Վերջապես, ծնողների մտածելակերպը մեծապես ազդում է նրանց դաստիարակչական առանձնահատկությունների վրա: Օրինակ ՝ ծնողները, ովքեր չափից դուրս մտավախություններ ունեն հակված են իրենց երեխային չափից շատ ուշադրություն դարձնելու և պաշտպանելու: